ωλεσίτεκνος

-ον, ΜΑ

(ποιητ. τ.) αυτός που φονεύει τα παιδιά του.

[ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. τού τύπου τερψίμβροτος (βλ. λ. τέρπω) < θ. ὀλεσι- τού ὄλλυμι «καταστρέφω» (πρβλ. ὤλεσα, ἀπόλεσις) + -τεκνος (< τέκνον), πρβλ. καλλί-τεκνος. Ο μακρός φωνηεντισμός ω- τού τ. οφείλεται πιθ. σε μετρικούς λόγους (πρβλ. ὠλεσί-καρπος)].